انواع پدال های دوچرخه

چه نوع پدالی برای شما مناسب تر است

پدال های دوچرخه یکی از قسمت های مهم دوچرخه می باشد و در صورت انتخاب پدال متناسب با نوع فعالیت های خودتان، می توانید از دوچرخه سواری خود حداکثر لذت را ببرید.
در این مقاله قصد داریم تا شما را با انواع پدال ها و مزایا و معایب هر کدام آشنا کنیم.

پدال ساده (Basic Platform Pedals)پدال ساده رایج ترین نوع پدال های مورد استفاده توسط دوچرخه سواران می باشد. طراحی این پدال ها آنها را برای استفاده با هر نوع کفشی مناسب ساخته است. این پدال ها بر روی دوچرخه های کودکان تا دوچرخه های بزرگسالان و دوچرخه های راحتی به وفور دیده می شود. پلاستیک سخت از مواد بکار رفته درساخت این نوع رکاب ها می باشد.

مزایا:
• استفاده آسان
• عدم نیاز به کفش مخصوص
• هیچ چیز شما را بر روی دوچرخه نگه نمی دارد.(پای شما فیکس نمی شود)

معایب:
• موقع بالا آمدن پدال نیروی پای شما شما به آن منتقل نمی شود. به طور مثال شما موقع پایین رفتن پدال می توانید روی آن فشار وارد کنید ولی هنگام بالا آمدن این امکان وجود ندارد.
• جدا شدن آسان پاها از روی رکاب

پدال ارتقاء یافته (More Advanced Platform Pedals)
پدال های ارتقاء یافته بیشتر روی دوچرخه های کوهستان، BMX یا دوچرخه هایی که به اصطلاح "شهری" گفته می شود و مردم از آنها برای گردش در شهر بدون استفاده از لوازم مخصوص دوچرخه های جاده یا توریستی، استفاده می کنند. از ویژگی های این پدال ها داشتن لبه های است که به آن "دندانه" می گویند و برای گیرایی و انتقال بیشتر قدرت به قسمت تحتانی کفش که به نگهداری پاهای شما روی پدال کمک می کند، ایجاد شده اند.

مزایا:
• استفاده آسان
• عدم نیاز به کفش مخصوص
• چیزی شما را روی دوچرخه نگه نمی دارد.
• طراحی پدال به نوعی است که سطح تماس پا با پدال بهتر از مدل های ساده می باشد.

معایب:
• در هنگام بالا آمدن پدال انرژی پا به به پدال وارد نمی شود.
• دندانه های پدال ممکن است باعث صدمه شما شوند، اگر پایتان از روی پدال سر بخورد ممکن است ساق پای شما آسیب ببیند.

پدال با بست پنجه (Pedals with Toe Clips)
ابداع دیگر در طراحی پدال قرار گرفتن بست پنجه پا می باشد که در سال 1860 از آن استفاده شد. از مهمترین مزایای پدال های دارای بست پنجه این است که به دوچرخه سوار این امکان را می دهد تا نیروی وارده در طول یک پرخش کامل پدال اعمال شود، مثلاً در هنگام بالا کشیدن پدال همان نیروی را می توان وارد نمود که در هنگام پایین رفتن پدال بر آن وارد می گردد. این نوع پدال انتخاب ایده آلی برای دوچرخه سوارانی می باشد که به طور مکرر بدلیل ترافیک و... متوقف می شوند.

مزایا:
• استفاده آسان
• عدم نیاز به کفش مخصوص
• یادگیری آسان نحوه استفاده
• وارد آمدن نیروی پاها در تمام جهات چرخش پدال

معایب:
• هدر رفتن مقداری انرژی. پدال های دارای بست پنجه نمی توانند تمام نیروی وارد به خود را تماماً دریافت کنند.

پدال های قفل شونده (Cleats/Clipless Pedals)
پدال های قفل شو این اجازه را به دوچرخه سوار می دهند تا با استفاده از کفش مخصوص پاهای خود را روی پدال وصل کنند. این پدال ها امکان انتقال بهینه قدرت را از پاهای دوچرخه سوار به پدال ها می دهند، بدون اینکه انرژی دوچرخه سوار به هدر برود. در این نوع پدال ها پاها می توانند در تمام 360 درجه چرخش پدال بر روی پدال متصل (فیکس) باقی بمانند، به این معنی که نیروی وارده در هنگام بالا کشیدن پدال برابر با نیروی وارده به پدال در هنگام پایین بردن پدال ها می باشد.

مزایا:
• حداکثر نیروی وارد بر پدال
• احساس وصل بودن کامل پاها به دوچرخه

معایب:
• نیاز به کفش های مخصوص این پدال ها
• یادگیری چگونگی اتصال و جدا کردن پاها روی پدال می تواند دشوار باشد. و ممکن است نیاز به زمان بیشتری برای به یاد آوردن جدا کردن پاها پیش از توقف دوچرخه نیاز باشد. اکثر دوچرخه سواران که از پدال های قفل شونده استفاده می کنند حداقل یکبار در هنگام استفاده از این نوع پدال ها زمین می خورند زیرا آنها فراموش می کنند که پیش از ایستادن پاها خود را آزاد کنند.
• وصل کردن و جدا کردن مداوم پدال ها بطور مکرر(در شهر و جاهای شلوغ) می تواند زجرآور و کسل کننده باشد به طوری که استفاده از آنها به یک معضل برای دوچرخه سوار تبدیل شود. قطعاً استفاده از این نوع پدال و کفش های قفل شونده بیش از سایر انواع پدال مشکل می باشد.

اگر شما قصد استفاده از پدال های قفل شونده (فیکس) را داشته باشید، شما به کفش های مخصوص نیاز دارید. شما باید کفش و پل سازگار با نوع پدال خود را از میان انواع سیستم های کفش/پدال تهیه نمایید.

منبع