در حال حاضر چند نوع وسیله گرم کن تو بازار داریم
1- چراغ گازی؛
این وسیله تقریبا بیشترین تنوع و بیشترین مصرف کننده را در بازار داره. دلیلش هم استفاده راحت، قیمت ارزان و شعله مناسب هست. نوع قدیمی این گازها قابل شارژ بود. مثل پیک نیکی های خونگی. یه جا می بردی پر می کردی. هنوز هم پیدا میشه. اما به دلیل اینکه دیگه جایی برا شارژ اینا پیدا نمیشه از رونق افتاده. نوع رایج این اجاق ها مخزن های کوچیکی دارن که قابل تعویض هستن. می تونی با قیمت ارزون بگیری و عوض کنی. سوخت داخل این کپسول ها LNG یا همون گاز مصرفی کپسول ها است که ترکیبی از پروپان و بوتانه
نقاط ضعف:
1- کپسول این گازها هرجایی پیدا نمیشه. مخصوصا در سفرهای دور از شهر باید همراه داشته باشی
2- مصرفشون تقریبا زیاده. یعنی برا یه سفر مثلا 3-4 روزه باید لااقل 3-4 تا کپسول ببری که جحم زیادی از کوله را می گیره
3- در شرایط باد روشن کردن و استفاده از اونا تقریبا غیر ممکنه. یعنی با یک باد مختصر خاموش میشن
4- حرارت زیادی تولید نمیکن. یعنی برا جوشوندن یک کتری کوچک زمان زیادی می خوان
5- طبیعتا به دلیل اینکه چند تا کپسول گاز داخل چادر و کیسه خواب داری احتمال خطر هرچند اندک وجود داره. کپسول ها در معرض حرارت تبدیل به یک بمب می تونن بشن
2- چراغ های الکل جامد
این وسیله هم تقریبا زیاده و انواع مختلفی داره. هم قرص های کوچک تو بازار هست و هم قرص های بزرگ. حسن این وسیله در راحتی استفاده از اونا و قیمت پایینشون است
نقاط ضعف:
1- گاز حاصل از این قرص ها سمیه. داخل چادر و فضای بسته نباید استفاده بشه.
2- حرارت و شعله کمی تولید می کنن
3- در باد سریع خاموش میشن
3- چراغ های نفتی و الکلی
الان این وسیله ها خیلی کم پیدا میشه. مخصوصا از نوع نفتی. دلیلش هم کم بودن نفته. اما وسیله های خوبی هستن. حرارت خوبی تولید میکنن و خیلی هم کم مصرفن. احتمالا پریموس های قدیمی را یادتون هست. هم به عنوان چراغ توری برای تولید نور استفاده می شد و هم برای پخت و پز. الان هم هنوز یه نوعش برای قیر و گونی کردن استفاده میشه. البته فکر میکنم از گازوئیل استفاده می کنن برای روشن کردن اوون
نقاط ضعف:
1- پیدا کردن نفت کار آسونی نیست
2- روشن کردنشون کمی سخته
4- چراغ های بنزینی:
این چراغ ها به سرعت داره تو بازار جا پیدا میکنه. سوخت اونا بنزین معمولیه. بسیار کم مصرف هستن. حرارت خیلی زیادی تولید می کنن و اصلا کاری به باد و طوفان ندارن. تقریبا تا زمانی که شیرش بسته نشه روشن می مونه. حتی در شرایط بارندگی.
اما این اجاق ها هم خودشون دو نوع رایج دارن. یکی تلمبه ای هست. قیافش هم شبیه قمقمه های جدیده آبه که انتهاش یک لوله فلزی قرار داره که به یک شعله پخش کن متصل شده. برا روشن کردنش باید تلمبه بزنی.
نقاط ضعف این نوع:
1- کمی بزرگ هستن.
2- با دلیل اینکه باید تلمبه بزنی و فشار داخل مخزن بالا میره، اگر هرجایی از مسیر خوب چفت نشده باشه نشتی خطرناک بنزین اتفاق می افته (این اتفاق را بنده دیدم)
3- کلا به خاطر این دم و دستگاه داره کار کردن باهاش سخته
4- قیمتش بسیار بالاست. تا جایی که یادم هست بیشتر از 100 تا ۳۰۰ تومن
یه نوع دیگه چراغ بنزینی هست شبیه همین عکس بالا. با قطر حدود 10 سانت و ارتفاع حدود 15 سانت. این نوع هم بی نظیره. حدود 200 سی سی بنزین می خوره و با همین مقدار حدود 1 ساعت با حداکثر شعله و حدود 1 ساعت و نیم با شعله متوسط کار می کنه. بسیار پر قدرته. با باد خاموش نمیشه. یک کتری کوچک را کمتر از 5 دقیقه می تونه بجوشونه. هیچ قطعه ای متحرک و خراب شونده ای نداره. البته غیر از فتیله. خیلی جمع و جوره. قیمتش هم زمانی که تو بازار بود مناسب بود. حدود 40 تومن
نقاط ضعف:
1- روشن کردنش سخته. مخصوصا در شرایطی که هوا سرد باشه
2- اولش تا گرم بشه حرارت کم به همراه کمی دود داره
نتیجه گیری:
اگر برنامه های یک روزه هستید بهترین گزینه اجاق گازی است. قیمتش مناسبه و کار شما را هم به خوبی را میندازه
اگر برنامه های چند روزه و سنگین می روید بهترین گزینه اجاق بنزینی است. از نظر من نوع دوم. البته اگر بتونید پیدا کنید. هرجایی بنزین میشه پیدا کرد. حتی در دور افتاده ترین روستاهای ایران